Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
przymiot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. przymiotocie, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} w stylu książkowym: właściwość, cecha czegoś, zwłaszcza pozytywna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przymioty charakteru, ducha. Zachwalać przymioty dziecka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cnota — ż IV, CMs. cnocie 1. blm «przestrzeganie zasad obowiązującej etyki; zespół dodatnich cech moralnych; prawość, szlachetność, zacność» Bohater wzór cnoty. Człowiek wielkiej cnoty. Iść drogą cnoty. Prawdziwa cnota krytyk się nie boi. (Krasicki) ◊… … Słownik języka polskiego
henoteizm — m IV, D. u, Ms. henoteizmzmie, blm rel. «w stadiach pośrednich między politeizmem i monoteizmem: wiara w bóstwo, które skupiając cechy i przymioty innych bóstw, staje się przejściowo jedynym bogiem» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów … Słownik języka polskiego
nieoceniony — nieocenionynieni «nie dający się ocenić; niezwykle cenny, bezcenny» Nieocenione przymioty, zasługi, zdolności. Nieoceniony dar. Nieoceniony pracownik, przyjaciel … Słownik języka polskiego
przymiot — m IV, D. u, Ms. przymiotocie; lm M. y zwykle w lm «cechy charakteru, właściwości czegoś, zwłaszcza pozytywne» Miał wiele przymiotów. Zachwalał przymioty swego psa … Słownik języka polskiego
bogini — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w mitologii: kobieta mająca przymioty właściwe bogom i czczona jako bóg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bogini ogniska domowego. Bogini piękności. Bogini ziemi… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
